Deze keer hebben we de site www.gites.nl bezocht en gekeken of we een accommodatie konden vinden aan openbaar water in Frankrijk. We hebben deze gevonden en geboekt en op 1 oktober gingen we die kant op. De reis liep voorspoedig maar was erg lang, we moesten ergens anders een gezinslid oppikken in Frankrijk, een ommetje van 450 km. Wat je dan vergeet is dat je vaak de laatste 50 a 70 km binnendoor moet. Dit hadden we dus 3 keer, één keer om op te pikken, terug naar de snelweg en naar onze bestemming. We waren er pas tegen acht uur in de avond.

Van vissen en voeren kwam helemaal niets meer, we aten en dronken wat en gingen vroeg slapen. Op zondagochtend bij het wakker worden schrok ik me rot, op een afstand van 150 meter aan de overkant zat het helemaal vol met vissers. Er zaten er een stuk of tien die heel veel herrie maakte. Volgens onze gastvrouw was er de donderdag ervoor enorm veel  forel uitgezet en dat is de reden dat de Franse hengelaars komen om een maaltje bij elkaar te proberen te vangen. Ik maak mijn spulletjes in orde op de kleine visstek en voer wat onder de eigen kant, een beetje links en een beetje rechts. Vanzelfsprekend gaat er een hengeltje links en een hengeltje rechts op het gevoerde aasje. Rond half twaalf vertrekken de forelboys en ik denk dat het mijn tijd is. Ik ga verspreid voeren over een grotere wateroppervlak maar blijf nog onder het eigen kantje vissen. De forelletjes springen dat het een lieve lust is. Mijn teleurstelling is groot als rond 14 uur alle forelvissers weer terug zijn. Zeker even wezen eten bij moeder de vrouw. Als het rond 19 uur is zijn ze allemaal weg en verplaats ik mijn hengels, ik krijg een paar piepjes op mijn ontvanger en voer lekker verspreid bij. Rond 23 uur haal ik de hengels er uit, je mag hier immers niet nachtvissen en het is bijna nacht 🙄 .

Op Maandag en Dinsdag hetzelfde beeld, alleen zijn de forelvissers in aantal toegenomen, er zitten er nu ongeveer 15 tegenover me, en als vissers nummer 1 iets tegen nummer 2 of 3 zegt doet ie het zo hard dat nummer 15 het ook goed kan horen. In de arm aan de linkerkant zitten er aan de stemmen te horen ook een stuk of 8 aan, ik kan ze alleen niet zien. Maandag vis ik dus weer onder mijn eigen kantje maar weet dat ik kansloos ben door de herrie. Als de vissers er even niet zijn vanwege de lunch loop ik om het water heen om wat meer compact te kunnen voeren.

Als voorbereiding op deze week heb ik natuurlijk een uitgebreide zoekactie op het internet gedaan naar dit water, ik kwam wel te verstaan precies één foto tegen van een man met een karper, het bestand is dus waarschijnlijk klein. Verder weet ik dat mijn voorgangers wel een paar vissen hebben gevangen en gezien wat ik op de stek aantrof hebben ze gevist met tijgernoten en harde mais. Het kan dus ook nog eens zijn dat het bestand dun is en niet gewend aan boilies, samen met de forelvissers een moeilijke klus.

Op Woensdag zijn er geen forelvissers, ja eentje, maar die is stil want er is niemand anders, ik vis midden op, daar heb ik de laatste dagen wat aas belletjes gezien. Ik vis met één hengel pop up op een d-rig en de ander met een bol. Het is en blijft stil en ik zie nergens een teken van leven.

Op donderdag gaan we een dagje weg, maar niet voordat ik een wandeling gemaakt heb om te voeren. wil ik enige kans maken dan dien ik het anders aan te pakken, dit water heeft de vorm van een “T” en ik zit precies op de splitsing, met recht vooruit voor mij verreweg het meeste water. Ik loop dus om en op 250 meter afstand maak ik aan de rechterkant onder een boompje een voerplek van ruim 1,5 kg, vervolgens loop ik wederom om en recht er tegenover voer ik langs het kantje ook ruim 1,5 kg. Vervolgens trek ik een rechte voerlijn van de ene kant naar de andere kant van het water. Elke vis die dus hierlangs zwemt komt het aas tegen of ze het vervolgens pakken en eten is een tweede. Als we aan het eind van de middag terug komen vis ik aan beide kanten ongeveer een meter of 20 van de voerplekken. Ik krijg een paar keer een piep op mijn rechter hengel, voor mijn gevoel heb ik nog niet zo dicht op de vis gezeten deze week, maar een aanbeet krijg ik niet. Op vrijdagochtend de laatste dag ga ik bovenop de voerplekken vissen, er gaat met het voerbootje in beide gevallen een handje boilies bij. Wederom zie ik geen enkel teken van leven totdat vrijdagavond laat rond half tien een paar piepjes uit mijn linkerhengel komen. Als ik achter de hengel sta, dan krijg ik nog één piepje en zie mijn hengeltop naar links buigen, ik pak de hengel op en het “gevecht” kan beginnen. Na een kleine 10 minuten wordt de spiegelkarper geschept, hij is niet groot ik schat in rond de acht kilo en ik ben er heel blij mee.

De accommodatie was top, een mooi huis voorzien van alle gemakken zoals een vaatwasser, oven, magnetron en wasmachine en bied plaats aan zes personen. Bij aankomst waren de bedden al opgemaakt dus dat hoef je ook niet mee te nemen, in de omgeving is er voldoende vertier, zo zijn we de berg de puy de dome opgegaan en hebben een stuwmeer bezocht. Toen we boven op de damwand stonden zagen we onder ons (hoogte verschil 25 meter) een groep karpers in het vuil scharrelen. Op een moment zagen we er vijf maar eromheen waren overal bellensporen te zien er lagen er duidelijk meer. Helaas was hier niet te vissen, anders was ik zeker terug gegaan om hier te gaan vissen.

Het was vis technisch een moeilijke week door de aanwezigheid van de forelhelden, karper onder de 65 cm kom je hier niet tegen. die mogen meegenomen worden en eindigen dus altijd in de pan.