Op zaterdag vertrekken we van de ene locatie aan de lot naar de andere. We gaan met Frank en Esther naar La Victoire wat zoiets betekent als “de overwinning” van Vincent en Denise. Als je wil weten waarom het zo heet moet je hier maar boeken en ernaar vragen.
Vlak voordat we er zijn sluiten er nog een paar goede vrienden van Denise en Vincent aan; het is namelijk de officiële opening, we zijn de eerste gasten. Vincent en Denise weten van niets, en schrikken zich rot van al die mensen. Er wordt een lintje gespannen voor de deur, en er zijn slingers en er is champagne. Na een uurtje verdwijnen de vrienden en wij zijn onder de indruk van het huis. Het is mooi gezellig en smaakvol met alle gemakken erop en eraan. Ik noem een grote badkamer met regendouche, een bootje met motor(fluister) en 3 slaapkamers voor totaal 6 personen. Verder een grote koelkast met vriesgedeelte, magnetron, vaatwasser en wasmachine. In de schuur een koel/vries kast voor het aas.
Op zondagochtend ga ik vissen, instant met 4 hengels, de vergunning is gehaald schuin achter de Le Eclerc supermarkt op maar 5 minuutjes rijden bij de hengelsportzaak. Natuurlijk is het ook mogelijk dat je vergunning al klaarligt, hier moet dan wel een pasfoto op, neem die dan mee. Anders neemt de hengelsportzaak de foto. Er gebeurt echter niets in het water. De rivier is hier breed, gelijk voor je voeten staat de eerste 2 meter en daarna 6 meter diepte.
Op dinsdag pak ik het in de middag anders aan na een heerlijke pizza die we gegeten hebben bij Domaine Du Bouysset (aanrader onder de oude eik). Ik voer in totaal 3 liter tijgernoten, en 5 kilo bollen, 1 hengel bij de brug tussen de kant en de eerste pijler. De tweede op 5 meter uit de kant met alleen tijgernoten, de derde met 2 wafters op 30 meter uit de kant en de vierde op 2 meter uit de kant voor een overhangende struik. Ik kom niet verder dan een paar kleine kopvoorns. Ik vis geen hele dagen, het is nog steeds vakantie en we bezoeken chateau Bonnequil (of zoiets). Als je hier bent, moet je die maar eens bezoeken. Mooi en indrukwekkend. Ik voer per dag ongeveer 1 kilo per hengel en weet zelfs op boilies voorns te vangen. Ergens op Donderdagavond vangen we de eerste karper, tussen de kant en de eerste brugpijler in ter hoogte van de brug. Niet groot maar enorm welkom, de eigenaren en de visite staan te juichen (de eerste gasten en vangen de eerste karper), over twee jaar vinden ze dit gewoon, maar voor nu is het feest. En uur later krijg ik terwijl we bij de eigenaren zitten te borrelen op de ontvanger twee piepen, meer niet, dan is het stil. Een uur later is het borrelen klaar, ik loop naar de hengel en die is er niet meer. Dit was dus een meerval of een grote karper, ik heb geen snagears op mijn beetmelders en de vis is naar links gezwommen en zo de hengel over de zijkant van de beetmelder getrokken en uit de hengelsteun hoeps de rivier in.
Als het licht is vertrek ik naar etang Cache voor 48 uur vissen, Vincent gaat op de rivier kijken of hij de hengel kan vinden met natuurlijk de molen eraan. Een speld in de hooiberg…..
Na twee nachten ben ik weer terug en we gaan weer vissen. Geen 24 uur per dag want ik heb hier pas 1 nachtje gevist, niet de hele dag want er is nog meer in het leven dan vissen. Elke dag is er wel ergens een markt, vooral die in Libos is gezellig en lekker groot. Daarnaast kan je altijd iedere dag wel ergens naar een soort brocante of rommelmarkt. En dan hebben we het nog niet gehad over de natuur in de omgeving, heerlijk. Vissen is dus leuk maar niet altijd noodzakelijk.
Als ik op Maandagavond samen met Vincent zit te vissen krijg ik een langzame run, geen witvis, dat is me duidelijk maar wat het wel is zal ik nooit weten, ik pak de hengel, sla aan en zie de vis naar links gaan, de hengel lekker krom, een goeie dus zeggen we dan. Het duurt niet lang, de vis gaat onderwater langs iets (brugpijler of rots) en de lijn kan dit niet hebben dus even later sta ik met een geraffeld lijntje teleurgesteld te kijken. De rivier is me niet gunstig gezind tot nog toe, ik hoop dat ik nog een herkansing krijg de komende dagen.
De dinsdag, als je er niet bij geweest ben dan geloof je het nooit, in het begin van de avond een run, een kort dril (dat betekent geen karper) en een grote barbeel is voor even de mijne. Een uur later, vlak voordat de middag in avond over gaat in Frankrijk (zeg maar een uurtje of acht), een goede run, de beetmelder maakt overuren voor deze vis en moet welhaast schroeiplekken hebben. Ik sla aan en de vis gaat naar rechts, daar liggen wat obstakels, zichtbaar boven water maar wat er onderwater zich bevindt heb ik geen flauw idee van. De vis komt in de obstakels, nu is het zaak om druk op de hengel te houden net zolang de vis weer gaat zwemmen. Terwijl ik geconcentreerd ben omdat deze vis geland moet worden hoor ik Devin (de zoon vd eigenaren) heel hard roepen dat hij mijn verloren hengel ziet, ik besteed er even geen aandacht aan, we staan hier met zes en alleen hij ziet de hengel, zitten ze nu ook al op het plattefranseland aan de pado’s. De vis wordt geland, gewogen, gefotografeerd en weer teruggezet. Vader en zoon stappen in de boot en zoon dirigeert pa naar de plak waar hij een hengeltop heeft gezien, 1 keer dreggen is voldoende om de hengel boven water te krijgen. We lachen met zijn allen en staan te juichen en geloven niet wat we zojuist hebben meegemaakt. Vlak voor het slapen gaan vang ik nog een lekker formaatje kopvoorn. Dit was toch wel de meest bijzonder avond.
Als ik het schrijven hervat zijn we een aantal vissen verder, vlak voor de brug en onder de pruimenboom van de buren, op ongeveer 3 meter uit de kant het is maar dat je het weet. Aas is mijn grootste vijand, of eigenlijk het gebrek eraan, het is op de bon. Onze gastheer gaat aas aanbieden vanaf hier, boilies, mais uit eigen keuken en tijgernoten. De gasfles, het kookding en de grote pan zijn inmiddels aangeschaft. We vangen onze vissen op tijgernoten en boilies. In het midden vangen we op een single hookbait zo nu en dan een grote barbeel.
Ik heb hier 2 nachten door gevist en vlak achter de deur geslapen op de slaapbank op nog geen vijf meter van de hengels. De eerste nacht heb ik heerlijk geslapen, de tweede nacht ben ik twee keer gewekt door een beetmelder die een feestje aan het vieren was. Overdag zijn het voornamelijk de kopvoorns en barbelen die je “ lot” bepalen, in de donkere uurtjes komt ook de karper op gang. Maar jah, om het t ervaren moet je zelf maar eens gaan. Enne voor meer info zie www.fransekarpers.nl
We weten uiteindelijk een viertal karpers te landen, naast de nodige kopvoorns en barbelen, grote vangen we niet. Wel sterke, één karper wordt overdag gevangen rond 10 uur in de ochtend. De rest tegen schemer of in het donker.
Dat La Victoire leuk is dat moet je wel duidelijk geworden zijn. Vincent en Denise werken samen met een wijnchateau (domaine de Lavour), een klein onafhankelijk familiebedrijf. Wij hebben het bezocht en geproefd, een aanrader.
