We gaan 15 jaar terug in de tijd, vakantie in Drenthe met 4 ontluikende pubers op een vakantiepark met een heus kanaal voor de deur. Het huisje kan nog net, het is van hout en oud, door houtrot zitten er gaten in de deur en in de kozijnen. 

 “Ze” hadden bij het boeken al gezegd dat het oud was en het laatste jaar in de verhuur.  Maar het is goedkoop en met ons budget zijn we meer dan tevree, een mooie ruime plek met voor ons veel ruimte, wat bomen en uitzicht over de weilanden, buren zien we hier niet.

Het kanaaltje

Het kanaal is 48 km lang en ligt hier sinds 1861. In 1923 is het kanaal als project in het kader van werkverschaffing verbreed en uitgediept. Sinds 1976 is het gesloten voor scheepvaart. Er liggen nog altijd 3 sluizen in het kanaal. Eigenlijk was ik teleurgesteld bij aankomst, ik zag een kanaaltje van hooguit 15 meter breed vol wier. Dat wordt niet vissen dacht ik nog.

Op zondagmiddag fietste we langs het kanaaltje, Jolanda zag de eerste karper een spiegel en 300 meter verder in een flauw bochtje zagen we er nog een stuk of 4 in het heldere water. Ik ging als een volwaardig Tour de France renner terug naar ons verblijf om een zak boilies te scoren. (in die tijd viste ik met een mix van UCP met daarop een spicy aroma, hier maakte ikzelf de bollen van). Ondanks het warme weer ging er een 2 kilo te water. Dat deed ik de dag erna nog een keer, en daarna weer.

Toch vissen

De vierde avond ging ik vissen, het duurde niet lang voordat ik een run kreeg, het water en al het wier werd doorboord, er lag wel 10 kilo wier op mijn lijn die straks naar links stond terwijl de vis 20 meter verderop naar rechts zwom. Hij kwam los, de haak was helemaal uitgebogen.  Dit herhaalde zich deze avond nog 2 keer met telkens dezelfde afloop. Ik had andere haken nodig dus de volgende dag op de fiets op zoek naar iets van hengelsportzaak, “De tackle box” in Beilen bestond toen nog niet maar ergens in een dierenspeciaalzaak met kleine hengelsportafdeling vond ik wat ik zocht “Drennan Continental” werkelijk ijzersterk.

Schepklaar

Het voeren ging door, en na weer 2 voerbeurten gingen we ons geluk weer beproeven, 3 hengels lagen net in, de meest linker vertrok, na een wierdril schoot ook deze vis los. Maar deze keer geen schade aan de haak. Ik was de hengel opnieuw van aas aan het voorzien, toen de tweede hengel afging en weer gebeurde hetzelfde, ik stond nog met de hengel in de hand toen de derde vertrok. Ik had 5 runs gehad en allemaal verspeeld terwijl ik op een goudmijn zat. Deze moest en zou binnenkomen, meer concentratie focus waar de vis zich bevond ten opzichte van het wier en op het juiste moment het net eronder. Dat net eronder was nog een dingetje de kant was hier nogal hoog, op je kont naar beneden schuiven was hier noodzaak om te scheppen en later de vis zijn vrijheid te geven.  De vis was een schub van 18 pond die snel opgevolgd werd door een 19 pond, 20, 21,22,24 en 23 pond allemaal schubs en inclusief de eerste losschieters in nog geen 5 uur tijd.

Dit was een avond waar het kanaaltje bruiste van vis, op een gegeven moment kwamen de mensen van de paardenstal “Puttershoek” naar buiten om toch maar eens te kijken wat er aan de hand was.

15 jaar later

En nu 15 jaar later tijdens een paasweekje Drenthe sta ik weer op deze plek waar ik wier vissen heb geleerd met vallen en opstaan. Ik denk aan die ene avond en de avonden die nog volgde aan mijn trouwe hengels The Beast Crown Carp, kurkhandvat, Bordeaux rode blank met gouden bling bling ogen. De hengels waren echt een feest om mee te drillen (als je tenminste niet in het wier viste), krom tot in het handvat, heerlijk. Het gooien met deze zwabberstokken was echter een ramp, geen afstand en door het zwabberen moeilijk om heel juist te kunnen gooien. Er lagen de eerste versie van de Okuma epix onder, ook een feest. Later zou Okuma nog met een tweede en derde versie van deze molens komen maar die waren veel minder in mijn ogen.

Alles is anders

En zo komt alles weer boven, de provincie is veranderd, waar eerst een dorpje bestond uit boerderijen moet je nu de boerderijen in de dorpjes zoeken, er staan winkelcentrums, of nog erger de brink is ver weg gestopt en het centrum is tegenwoordig een winkelcentra in nieuwbouwwijk.

Hoe zou het hier 15 jaar onderwater zijn? Nieuwe aanwas, zit dat geweldige hard vechtende bestand er nog?  Vragen, vragen, vragen. Gelukkig ligt er een zakje aas achterin, er gaan 2 handjes te water het is begin april dus niet te veel. Mogen is de laatste mooie dag van de week dan kom ik terug.

Ik ben halverwege de ochtend snel aan het opbouwen aasje erop, uitgooien en in het stoeltje ploffen. Gewoon even makkelijk vissen, gewoon een steuntje met een pieper en een swingertje. Moeilijker doe ik nu even niet.

 Dan begint het wachten, naar het kijken in het water en naar de omgeving. De omgeving is hier nog hetzelfde, recht tegenover een afslag met een klein oud boerderijtje waar de schuur nog steeds op instorten staat en op de andere hoek het huis met de paardenstal. Af en toe zie ik mijn hengeltoppen wat doorbuigen, de ene hengel wat vaker dan de ander. Een aantal keren geeft 1 van de Delkims een teken van leven. Soms ook meerdere tekens, ik zie in het water tekenen van vis. Ze zijn er nog denk ik, en anders zijn het klein of achter kleinkinderen van het originele bestand. Vandaag kom ik er niet achter, we spreken af dat als Frankrijk niet mag in Juni we een weekje hier op het vakantiepark boeken maar dan wel iets luxer dan het houten huisje, die zal wel vergaan zijn inmiddels, ik ben immers 15 jaar ouder geworden, al voelde dat hier niet zo toen ik hier wat leuke herinneringen kwam opsnuiven.